Αναρωτιέμαι…

Αναρωτιέμαι…
Να ζω ή να μη ζω.
Να εκφράζομαι ή να σιωπώ.
Για μένα τα ίδια είναι και τα δύο.

Μέσα σε όλα αυτά που χάνουμε κατά καιρούς είναι ο αυθορμητισμός μας και η στήριξη της άποψης μας ευγενικά και με σεβασμό και όχι με αναίδεια.

Σε αυτό το σημείο εγώ η ταπεινή, εγώ η ιδιάζουσα περίπτωση, αλλά πιστή στις θεωρίες μου θα επιμένω και θα ξεσηκώνω όλες τις αυθόρμητες ψυχές να μην χάσουν ποτέ τη δύναμή τους.

Εκείνους με τον αυθόρμητο λόγο που δεν χαϊδεύουν τα αυτιά και την οργανωμένη σκέψη, που ξέρουν που “πατούν” και τι έχουν να πουν.
Για εκείνους τους διαφορετικούς, τους πειραγμένους που ξεσηκώνουν θύελλα.
Αλλά περήφανα τους κοιτάς στα μάτια και ας λες πίσω τους ότι δεν τολμάς μπροστά τους.
Όχι από φόβο! Όχι από ντροπή!
Αλλά γνωρίζοντας βαθιά μέσα σου ότι δεν έχουν δύο όψεις αυτοί οι άνθρωποι.
Δεν αιμορραγούν κινδύνους. Είναι ντόμπροι, τίμιοι και αληθινοί..

Για αυτούς τους λίγους, τους σπάνιους αξίζει να ζεις και να μην σιωπάς…
Για έναν κόσμο αλλιώτικο, ίσως πειραγμένο αλλά αληθινό!

Χρυσή Δαμουλάκη, Μαθηματικός – Ειδικός Παιδαγωγός

Ακολουθήστε με στο instagram

Σχολιάστε