Εκπαίδευση και Εκπαιδευτικοί: Ευαγγελία Ψωμαδάκη από το ΓΕΛ Σορωνής της Ρόδου

Εκπαίδευση και Εκπαιδευτικοί: Ευαγγελία Ψωμαδάκη από το ΓΕΛ Σορωνής της Ρόδου

Τo familytime.gr δίνει το λόγο στους λειτουργούς της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάθε εβδομάδα φιλοξενούμε έναν εκπαιδευτικό, της Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Μετά τον κ. Βασίλη Δούρο Μαθηματικό στο ΕΕΕΕΚ Τυμπακίου, ο λόγος στην κ. Ευαγγελία Ψωμαδάκη από το ΓΕΛ Σορωνής της Ρόδου.

Λίγα λόγια για σένα, όπως συστήνεσαι στους μαθητές σου…

Ονομάζομαι Ψωμαδάκη Ευαγγελία ( όλοι με φωνάζουν Λίτσα, αλλά στους μαθητές μου συστήνομαι με το «επίσημο» όνομα). Κατάγομαι από το Τυμπάκι του Δήμου Φαιστού και σπούδασα στην Αθήνα. Αγαπημένη μου στιγμή της πρώτης γνωριμίας με τους μαθητές μου είναι όταν τους λέω/συνειδητοποιούν ότι είμαι η καθηγήτρια των μαθηματικών και ακούω επιφωνήματα «ααααα» αλλά και «πωωωω» ανάλογα τις προτιμήσεις.
Είναι μόλις η τέταρτη χρονιά που διδάσκω σε δημόσιο σχολείο. Μετά τις σπουδές μου γύρισα στο Τυμπάκι όπου εργάστηκα στον ιδιωτικό τομέα για λίγο και πολύ σύντομα βρέθηκα στο Ρέθυμνο ως αναπληρώτρια μαθηματικός ειδικής αγωγής. Νιώθω πολύ χαρούμενη και τυχερή γιατί εργάστηκα και στον τόπο μου, στο σχολείο που ήμουν μαθήτρια, ενώ φέτος βρίσκομαι στη Ρόδο ως νεοδιόριστη (δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα είναι η αλήθεια).

Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου σαν εκπαιδευτικό; Αυστηρό ή επιεική;

Νομίζω ότι χαρακτηρίζομαι και από τα δύο. Αρχικά, μπαίνοντας στην τάξη, από την πρώτη κιόλας στιγμή, γίνομαι ξεκάθαρη ως προς τους κανόνες και τα όρια που πρέπει να τηρούνται ώστε να διεξάγεται ομαλά το μάθημα. Μου αρέσει και επιδιώκω οι μαθητές μου να αλληλεπιδρούν και να εκφράζονται, αλλά με μέτρο, αλλιώς σε μία τάξη 25 ατόμων «χάνεται ο έλεγχος». Ακόμα, πιστεύω ότι κάθε μαθητής είναι μοναδικός και για αυτό εκτιμώ πολύ την προσπάθεια, την οποία επιβραβεύω με κάθε ευκαιρία.

Από ποιον παιδαγωγό έχεις επηρεαστεί;

Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο ή «γνωστό» να σας πω. Έμπνευση για μένα έχουν αποτελέσει πολλοί καθηγητές μου ως μαθήτρια, ανάμεσα σε αυτούς πρωτίστως ο μπαμπάς μου αλλά και ο νονός μου (και οι δύο μαθηματικοί, αλήθεια πόσες πιθανότητες είχα για άλλο επάγγελμα; χαχα). Αλλά και συνάδελφοι που έχω γνωρίσει και συνεργαστεί στα σχολεία που έχω βρεθεί αυτά τα χρόνια. Σε κάθε έναν από αυτούς θαύμασα την αφοσίωση και την αγάπη τους για αυτό που κάνουν, τις ιδέες τους, την προσπάθειά τους για να είναι μεταδοτικοί και την όμορφη σχέση που κατάφερναν να αναπτύξουν με τους μαθητές τους.

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάποια πράγματα στο ελληνικό σχολείο, ποια θα ήταν αυτά;

Ας ξεκινήσουμε από τα κτίρια και τις υποδομές. Το σχολείο πρέπει να είναι ένα ασφαλές μέρος για όλα τα παιδιά, άρα κτίρια όπου δε στάζουν τα ταβάνια το χειμώνα, με μεγαλύτερες και περισσότερες αίθουσες ώστε να καταργηθούν κάποια στιγμή οι «λυόμενες». Απαραίτητη είναι νομίζω και η αναπροσαρμογή της ύλης , ειδικότερα στο λύκειο όπου οι καθηγητές «τρέχουν» για την κάλυψή της. Τέλος , πλήρωση όλων των κενών θέσεων στα σχολεία από την αρχή της χρονιάς ώστε να μην υπάρχουν μαθητές που ξεκινούν να διδάσκονται κάποιο μάθημα από τα μέσα της σχολικής χρονιάς ή και αργότερα. Και οι αλλαγές δεν έχουν τέλος…

Τι θέλεις να θυμούνται οι μαθητές σου, από τη δασκάλα τους;

Θα ήθελα οι μαθητές μου να με θυμούνται ως την καθηγήτρια που τους έκανε να μη φοβούνται τα μαθηματικά και γιατί όχι κάποιοι να τα αγαπήσουν. Ακόμα θα ήθελα να θυμούνται ότι η προσπάθεια είναι σημαντική σε ό,τι και αν κάνουν και να μην τα παρατούν ποτέ έχοντας πάντα συνοδοιπόρο τους αξίες όπως ο σεβασμός προς τους άλλους και η ευγένεια.

Σχολιάστε