Εκπαίδευση και Εκπαιδευτικοί: Ζαμπία Λαζανάκη, νηπιαγωγός στο 28ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

Εκπαίδευση και Εκπαιδευτικοί: Ζαμπία Λαζανάκη, νηπιαγωγός στο 28ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου

Τo familytime.gr δίνει το λόγο στους λειτουργούς της δημόσιας εκπαίδευσης. Κάθε εβδομάδα φιλοξενούμε έναν εκπαιδευτικό, της Πρωτοβάθμιας ή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.

Μετά την κ. Ειρήνη Καλλιονάκη, φιλόλογο και σύμβουλο σταδιοδρομίας στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Σπηλίου, ο λόγος στην κ. Ζαμπία Λαζανάκη νηπιαγωγό στο 28ο Νηπιαγωγείο Ηρακλείου!

Αξίζει να τονίσουμε ότι η κ. Ζαμπία Λαζανάκη είναι και συγγραφέας δυο παιδικών βιβλίων, “η γαλατένια γαρδένια” και “ο Ορφέας και το φεγγαρομεγάλωμα”, τα οποία θα σας παρουσιάσουμε σε επόμενη ανάρτηση!

 

Λίγα λόγια για σένα, όπως συστήνεσαι στους μαθητές σου…

Οι πρώτες μέρες στο νηπιαγωγείο έχουν για κάποια παιδιά τη δυσκολία της πρώτης αποχώρησης από την οικογένεια, έχουν το φόβο για το άγνωστο, οπότε η γνωριμία μας γίνεται με διασκεδαστικά παιχνίδια και όμορφες μουσικές!
Τους λέω λοιπόν στη δική τους γλώσσα ότι με λενε κυρία Ζαμπία, μου αρέσει το μπλε χρώμα και τα μακαρόνια με κιμά και ότι μαζί θα κρατηθούμε χέρι χέρι για να περπατήσουμε το ουράνιο τόξο!
Στην πραγματικότητα και στη γλώσσα των μεγάλων εννοώ ότι με λένε Ζαμπία Λαζανάκη και θεωρώ ευλογία να περνάω για 15 χρόνια την ημέρα μου με παιδιά που μου δίνουν έμπνευση, για δράση, για δημιουργία, για ζωή!
Εννοώ πως σ’αυτό το ταξίδι που μόλις ξεκίνησε όλα θα άλλαξουν.
Ο φόβος θα γίνει αγκαλιά.
Τα έτοιμα να στάξουν ματάκια, ζωγραφιά.
Το άγνωστο, μια μαγική εξερεύνηση και κάπου κάπου το χέρι της μαμάς θα μπερδεύεται τόσο γλυκά με το δικό μου χέρι!

Πως θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου σαν εκπαιδευτικό; Αυστηρό ή επιεική;

Η αλήθεια είναι ότι αποφεύγω να χρησιμοποιώ ετικέτες και γενικούς χαρακτηρισμούς και σε ανθρώπους και σε παιδιά.
Έχουν υπάρξει στιγμές που έχω γίνει αυστηρή όταν διαταράσσεται η ισορροπία της τάξης!
Προσπαθώ όμως πολύ να είμαι αρωγός, να βάζω θετικό πρόσημο σε κάθε προσπάθεια, να αναγνωρίζω το συναίσθημα των παιδιών και να ενσυναισθάνομαι.
Κάθε μέρα κλείνοντας την πόρτα του σχολείου κάνω την αυτοκριτική μου.
Κρατάω και προσπαθώ να επαναλάβω συμπεριφορές και δεξιότητες που πέτυχαν τους στόχους τους και τροποποιώ τρόπους προσέγγισης και δραστηριότητες που δεν είχαν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Δεκαπέντε χρόνια προσπαθώ να προσαρμόζομαι στα δεδομένα της εκάστοτε τάξης και θα προσπαθώ για όσο…για όσο…

Από ποιον παιδαγωγό έχεις επηρεαστεί;

Αγάπησα τις παιδαγωγικές αξίες του Freinet, γαλουχήθηκα νηπιαγωγός με τις θεωρίες του Piaget και του Vygotsky και στέκομαι ακόμα με θαυμασμό στην τάξη της Montessori!
Οι εποχές αλλάζουν η παιδαγωγική εξελίσσεται και προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα και εμεις τρέχουμε να τα προλάβουμε με επιμορφώσεις, σεμινάρια, πρακτικές ασκήσεις, πειραματισμούς.
Όμως ο κορμός της νηπιαγωγού παραμένει ατόφιος κι ας ανθίζει με ολοκαίνουρια κάθε φορά λουλούδια!

Αν μπορούσες να αλλάξεις κάποια πράγματα στο ελληνικό σχολείο, ποια θα ήταν αυτά;

Είναι κρίμα μια τέτοια υπέροχη ερώτηση να την απαντήσουν οι εκπαιδευτικοί.
Γιατί δε ρωτάμε τα παιδιά σε τι είδους σχολεία θα ήθελαν να περνάνε τη μισή τους ημέρα;
Αν θέλουν τα σχολεία τους να έχουν φτιαχτεί με ασφάλεια για να φιλοξενούν όλα τα παιδιά με τις ιδιαιτερότητες τους;
Αν θέλουν να έχουν κήπους με λουλούδια και λαχανικά να τα φροντίζουν;
Αν προτιμούν να μεγαλώνουν με μικρά ζώα προστατεύοντας τα;
Αν θα ένιωθαν σπουδαίοι φτιάχνοντας τα ίδια το πρωινό και το μεσημεριανό τους, ζυμώνοντας το ψωμί τους, τα κουλουράκια για το γάλα τους;
Αν θα ήθελαν να ζουν σε μια τάξη που η κυρία τους θα μπορεί να είναι δίπλα τους κάθε λεπτό, κάθε στιγμή χωρίς να πιέζεται από το φόρτο της “θέσης της”;
Αν θα τους άρεσε να μαθαίνουν καινούρια πράγματα;
Αν νιώθουν έτοιμα να μιλήσουν αγγλικά ή γαλλικά, να παίξουν ένα μουσικό όργανο, να προγραμματίσουν ρομπότ, να παίζουν ξυπόλυτα στην άμμο, να κάνουν γυμναστική, χορό θεατρικό παιχνίδι;
Αν ξέρουν ότι, οτιδήποτε και αν τους συμβεί , οτιδήποτε κι αν διαταράξει την ισορροπία τους, θα υπάρχει στο σχολειο τους μια, δύο ή και τρεις αγκαλιές ειδικά στα μέτρα τους!
Και αν ακούσουμε τα παιδιά και μας ενδιαφέρει να πλάσουμε μια νέα γενιά δημιουργίας και έμπνευσης τότε ας ρωτήσουμε τους εκπαιδευτικούς τον τρόπο!
Κάτι ξέρουν κι εκείνοι… που έχουν κάνει δέρμα τους την τάξη!

Τι θέλεις να θυμούνται οι μαθητές σου, από τη δασκάλα τους;

Στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς δυσκολεύομαι μέχρι να μάθω τα ονόματα τους…αλλά μετά που θα σταματήσω να τα μπερδεύω, ένα παράξενο πράγμα, δεν τα ξεχνάω ποτέ, μα ποτέ, όσα χρόνια κι αν κάνω να τα δω, όσα άλλα παιδιά κι αν περάσουν από την τάξη τους!
Θυμάμαι τη λάμψη τους, την αύρα τους, τις ικανότητες τους, το πρωινό που έτρωγαν, τις απίστευτες ατάκες τους.
Δεν ξέρω αν τα θυμούνται εκείνα όλα αυτά όμως ξέρω με σιγουριά ότι θυμούνται το συναίσθημα που ένιωθαν στο νηπιαγωγείο και πόσο μα πόσο όμορφα είχαμε περάσει!
Και εύχομαι να το κρατήσουν για πάντα μέσα τους αυτό το “θυμάμαι”!


Και μην ξεχάσετε! Κάντε την εγγραφή σας στην ομάδα μας στο facebook για να ενημερώνεστε ή να μας στέλνετε όμορφες φωτογραφίες, αλλά και ότι ενδιαφέρον γίνεται στον τόπο σας!

Σχολιάστε