Τιμητική διάκριση για την μαθήτρια του Λυκείου Τυμπακίου Μαρία Κοκαράκη, σε σκυταλοδρομία ποίησης!
Ανάμεσα σε 120 ποιήματα με τα οποία συμμετείχαν μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων, στην τρίτη σκυταλοδρομία Ποίησης που διοργάνωσε το Εργαστήρι Δημιουργικής Σκέψης και Ελεύθερης Έκφρασης Ηρακλείου, ξεχώρισε η συμμετοχή της μαθήτριας της Γ΄Λυκείου Τυμπακίου, Μαρίας Κοκαράκη με το ποίημα “Μισή”.
Μια σημαντική διάκριση ανάμεσα στα 12 ποιήματα που ξεχώρισε η επιτροπή!
Για την τιμητική διάκριση της Μαρίας, ο φιλόλογος του Λυκείου κ. Θανάσης Ανέστης αναφέρει, στο ιστολόγιο του σχολείου:
“Με χαρά μεγάλη οι καθηγητές και οι μαθητές του Λυκείου μας πληροφορήθηκαν πριν λίγες μέρες ότι στην τρίτη σκυταλοδρομία Ποίησης που διοργάνωσε το Εργαστήρι Δημιουργικής Σκέψης και Ελεύθερης Έκφρασης του Ηρακλείου Κρήτης η Μαρία Κοκαράκη, μαθήτρια του Γ1, βραβεύτηκε με το ποίημα «Μισή». Η διάκρισή της είναι αξιέπαινη, γιατί το ποίημά της συμπεριλαμβάνεται μεταξύ των 12 ποιημάτων που ξεχώρισε η επιτροπή από τα 120 που κατέθεσαν μαθητές και μαθήτριες πολλών Γυμνασίων και Λυκείων του νομού μας.
Η Μαρία είναι ενεργή αναγνώστρια λογοτεχνίας με συγγραφικές ανησυχίες και διεισδυτική ματιά στα λογοτεχνικά κείμενα. Τις ευχόμαστε να μην εγκαταλείψει ποτέ το διάβασμα και η πρόσφατη επιτυχία να ενδυναμώσει το ήδη έκδηλο ενδιαφέρον της για την λογοτεχνία. Το ίδιο ευχόμαστε, άλλωστε, και σε όλα τα παιδιά που πήραν μέρος στην σκυταλοδρομία, ευελπιστώντας την σκυτάλη της αγάπης για την ποίηση να πάρουν τον επόμενο χρόνο και άλλοι μαθητές.
Είναι ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό όταν βλέπουμε παιδιά, που διανύουν τα τελευταία σχολικά τους έτη, να παραμερίζουν για λίγο το βεβαρημένο καθημερινό τους πρόγραμμα και να καταπιάνονται με μια άκρως απαιτητική αλλά και ψυχικώς ευεργετική τέχνη. Επειδή «οι ποιητές κατοικούν έξω από τον φόβο» (Ν. Βρεττάκος), η ποίηση είναι μια πρόσφορη στους νέους τέχνη, για να μην φοβούνται ούτε το τέρας του έξω κόσμου ούτε το σκοτεινό δωμάτιο της ψυχής τους.”
Η Μαρία, θέλοντας να ευχαριστήσει τους ανθρώπους που της έδωσαν το ερέθισμα για τη συγγραφή του συγκεκριμένου ποιήματος, δήλωσε: «Εξωστρέφεια περίσσεια. Ίσως και ολίγην εσωστρέφεια που αφορά βαθύτερα νοήματα και περισυλλογές. Καθημερινή τριβή με ανθρώπους ιδιαίτερους. Ισχυρές προσωπικότητες μα και επιρροή ακόμα πιο ισχυρή. Ευγνώμων.»
Μισή
Μισή.
Μίσος πόνος.
Μισή ζωή.
Μισές αναμνήσεις.
Μεμψιμοιρώ, καταριέμαι.
Σε κάμαρη γεμάτη.
Όμως άδεια, μισή κι αυτή.
Η ώρα 12 και μισή.
Μονάχα το βλέμμα σου, τα βλέφαρά σου γεμάτα δάκρυα θυμάμαι.
Ποθώ τα πορφυρά σου χείλη.
Με αυτά μιλούν τα σωθικά σου.
Ποθώ τα μέλη σου.
Τη χαίτη, τα άκρα σου τα ηδονικά.
Ποθώ την παρουσία σου, ενώ έχω μείνει μονάχα με την απουσία σου.
Ο πόνος όμως κάθε που βραδιάζει γίνεται αβάσταχτος.
Η θύμηση σου αυτή αποτελεί έναν διαρκή κίνδυνο.
Κίνδυνος αγνός, αθώος. Παιδικός.
Ο καλοκαιρινός λίβας κάνει εντονότερη τη μορφή σου.
Δεν αντέχω όμως.
Κραυγές,
Παντού κραυγές.
Του παρελθόντος, του παρόντος.
Του μέλλοντος;
Αναπάντητο ακόμη τούτο το ερώτημα,
Ουρλιάζει
Ουρλιάζει, να απαντηθεί.
Να του δοθεί προσοχή.
Μα αβάσταχτος είναι ο έρωτας αυτός.
Καταραμένος έρωτας.
Γιατί σ’ αγαπω ακόμη;
Γιατί αδυνατώ να σε ξεχάσω;
Ποιος άνεμος
Ποιος ουρανός
Ποια ουράνια ανεμόσκαλα θα με παρασύρει μακριά σου;
Μακριά από την πρόσκαιρη αγάπη σου.
Υφαίνω διαρκώς με το νου μου την εικόνα σου.
Την εικόνα μας.
Η οποία, κι αυτή, είναι μισή.