Οι γονείς, χωρίς να δημιουργούν στο παιδί φοβίες και ανασφάλειες, πρέπει να του εξηγούν από πολύ μικρή ηλικία ότι:
–Δεν πρέπει να επιτρέπει σε κανέναν -μεγαλύτερο του, φίλο, ενήλικο, συμμαθητή του, συγγενή ή μη- να αγγίζει το σώμα του, και πολύ περισσότερο τα γεννητικά του όργανα. Γενικά πρέπει να πεισθεί ότι το σώμα του ανήκει στον ίδιο και σε κανέναν άλλο και μόνον εκείνο θα αποφασίζει ποιος και που θα το αγγίζει.
– Βοηθήστε το να καταλάβει ότι μπορείτε να συζητάτε για ό,τι του συμβαίνει ή για καθετί που το απασχολεί, είτε είναι καλό ή κακό.
–Από πολύ νωρίς να του μάθετε να θυμάται τον αριθμό του τηλεφώνου σας και τη διεύθυνση του σπιτιού σας
–Πείτε του να λέει «όχι», αν κάποιος άγνωστος ή και γνωστός θέλει να του δώσει κάποιο δώρο χωρίς να το γνωρίζετε εσείς ή χωρίς να είστε μπροστά.
–Μάθετέ του ότι πρέπει να τρέξει ή να φωνάξει «βοήθεια» σε περίπτωση που κάποιος άγνωστος το κυνηγήσει ή το πλησιάσει για να το αγγίξει.
-Ακόμη κι αν του έχει συμβεί κάτι που το έχει αναστατώσει, να το προτρέπετε να σας εμπιστεύεται χωρίς να φοβάται.
– Να μάθει ότι δεν υπάρχουν μυστικά μέσα στην οικογένεια σας και ότι όχι μόνον μπορεί, αλλά και πρέπει να σας λέει ό,τι του συμβαίνει.
-Αν ένα παιδί δεν είναι ιδιαίτερα διαχυτικό, οι γονείς δεν πρέπει να το παροτρύνουν να γίνει. Το παιδί πρέπει να διαχειρίζεται το σώμα του από μικρό όπως εκείνο θέλει.
–Αν κάποιος προσπαθήσει να χαϊδέψει τις ερωτογενείς περιοχές του, το παιδί πρέπει να γνωρίζει ότι η συγκεκριμένη ενέργεια είναι ανάρμοστη και ότι πρέπει να αντιδράσει. Αν το ίδιο δεν μπορέσει να αντιδράσει, αμέσως μετά θα πρέπει να πει τα καθέκαστα στους γονείς του.
– Το παιδί δεν έχει ευθύνη για τις ερωτικές επιθυμίες των άλλων. Έτσι, αν του συμβεί κάτι «παράξενο», δε θα πρέπει να κατηγορήσει τον εαυτό του για αυτό. Μη λέτε μπροστά στα παιδιά «αυτή ή αυτός πήγαινε γυρεύοντας» σχολιάζοντας π.χ. βιασμούς στις ειδήσεις.
–Συμβουλεύετε το παιδί σας να μη μπαίνει στο αυτοκίνητο κανενός χωρίς να σας έχει ρωτήσει. Επίσης να μην πηγαίνει στο σπίτι κανενός χωρίς να σας ενημερώσει πρώτα. Μπορεί να σας καλέσει στο κινητό και να ζητήσει την άδειά σας.
–Καλό είναι γενικά να ξέρετε όλους τους γνώριμους του παιδιού σας και το περιβάλλον τους –π.χ. τον θείο του καλύτερου του φίλου, τον πατέρα μιας συμμαθήτριας με την οποία κάνει στενή παρέα το παιδί σας κ.λπ.
–Τονώστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας. Αν κάποιος αποπειραθεί να το κακοποιήσει, το παιδί που έχει αυτοπεποίθηση δεν θα υποχωρήσει άβουλα από φόβο αλλά θα αντιδράσει και θα απομακρυνθεί
–Ζητήστε από το παιδί σας, αν κάποιος του πει σεξουαλικά υπονοούμενα που το κάνουν να αισθάνεται περίεργα ή αμήχανα, να έρθει να σας το πει ακόμα κι αν δεν έχουν γίνει χειρονομίες
–Να θυμάστε ότι οι δράστες δεν χρησιμοποιούν πάντα την σωματική βία για να επιβάλουν τη θέλησή τους. Τα παιδιά είναι εξαρτώμενα πλάσματα με εμπιστοσύνη στους μεγαλύτερούς τους και μπορεί να ακολουθήσουν τις εντολές ενός δράστη μόνο και μόνο για να έχουν την έγκριση, την αποδοχή και την «αγάπη» του.
Αλεξανδρα Καππάτου, Ψυχολόγος-Παιδοψυχολόγος
Από το βιβλίο της Α. Καππάτου “Οι γονείς κάνουν τη διαφορά”. Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μίνωας.