Μαζεύοντας αγριόχορτα…
Είναι η εποχή τους και όσοι ζουν κοντά στη φύση και ξέρουν να τα αναζητούν, σίγουρα τα απολαμβάνουν!
Τσόχοι, αρνάκια, σπανάκι, γαλατσίδες, σταρίδα, μπαζί, λάμπαθο, αγριόπρασσο…
Λένε ότι τα πιο νόστιμα χόρτα φυτρώνουν κοντά στη θάλασσα!
Στο μεταξύ κάποιες γενικές συμβουλές, σίγουρα θα βοηθήσουν τους πιο αρχάριους…
–Αποφεύγουμε να μαζεύουμε χόρτα από σημεία που είναι δίπλα σε δρόμους, γιατί σίγουρα θα είναι επιβαρυμένα από τα καυσαέρια των αυτοκινήτων, επίσης αποφεύγουμε σημεία που γίνονται ψεκασμοί με φυτοφάρμακα.
–Τα πιο τρυφερά χόρτα τα μαζεύουμε μετά από βροχερό καιρό και σίγουρα πριν την Άνοιξη.
–Όταν κόβουμε αγριόχορτα, καλό είναι να αφήνουμε και για δείγμα…έτσι ώστε να βρούμε και την επόμενη φορά!
–Τα αγριόχορτα ακόμη κι αν τα μαζεύουμε από χώρο δικό μας, πρέπει να τα πλένουμε πολύ καλά!
Ο πολύτιμος θησαυρός των άγριων χόρτων της Ελληνικής γης
Τα χόρτα που φυτρώνουν στους αγρούς είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C, φλαβονοειδή, πολυφαινόλες, Ω3 λιπαρά οξέα και σε α-λινολενικό οξύ, συστατικά που συνεισφέρουν σημαντικά στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Περιέχουν επίσης μεγάλες ποσότητες φυτικών ινών που συμβάλλουν στην πέψη και την ομαλή λειτουργία του εντέρου, δεν περιέχουν λίπη και έχουν ελάχιστες θερμίδες.
Ο Αντώνης Καφάτος, καθηγητής Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής στην Κλινική Προληπτικής Ιατρικής και Διατροφής στην Ιατρική Σχoλή του Πανεπιστημίου Κρήτης που έχει μελετήσει σε βάθος τα άγρια χόρτα και τα οφέλη τους για την υγεία του οργανισμού, αναφέρει σε δημοσίευσή του:
«σε ανάλυση 70 λαχανικών που κάναμε στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, βρήκαμε ότι τα άγρια χόρτα είναι αυτά που προφυλάσσουν περισσότερο από τους καρκίνους και τα καρδιαγγειακά νοσήματα. Περιέχουν πολλές αντιοξειδωτικές ουσίες, που μας προφυλάσσουν από το οξειδωτικό στρες, το οποίο είναι υπεύθυνο για την καρκινογένεση και την αθηρωμάτωση. Ακόμα, περιέχουν ιχνοστοιχεία που βοηθούν τα ένζυμα του οργανισμού να δράσουν και να ενισχύσουν την άμυνά μας. Επιπλέον, προστατεύουν την κυτταρική μεμβράνη και το DΝΑ από τοξικούς παράγοντες, όπως είναι οι διοξίνες. Οι παλιοί αγρότες, που αναμείγνυαν 20-30 διαφορετικά είδη χόρτων στις πίτες που έφτιαχναν καθημερινά, έπρατταν πολύ σοφά».
Κείμενο και φωτογραφίες: Αγγελική Λενακάκη