«Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας. Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στον δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ. […]
Παιδεία είναι η ταπεινότητα, αλλά και η επιμονή στις αξίες μας, το ότι δεν είμαστε προς πώληση, το ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο στο οποίο βγάζουμε βόλτα τον σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο. […]
Παιδεία είναι το να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο.
Παιδεία είναι να τα βάζουμε με το θηρίο.
Παιδεία είναι το πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και τους συστημικούς.
Παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη.
Παιδεία είναι το να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεσαι μέσα σου για το κοινό καλό».
Tο εξαιρετικό κείμενο είναι της φιλόλογου και εκπαιδεύτριας ρητορικής Δώρας Μαργέλη.