Το σήμα κατατεθέν έξω από το καφενείο του πατέρα, είναι ένα ανεμούρι, από αγκέλαμο (στάχυ), το οποίο έχει δέσει στο σωλήνα της κρεβατίνας και έτσι ξέρει πάντα τη φορά του αέρα! Μάλιστα ο αυτοσχέδιος ανεμοδείκτης συχνά γίνεται αφορμή για να θυμηθούν εκείνος και οι φίλοι του τα παλιά!
Ευκαιρία λοιπόν να μάθουν οι νέοι και να θυμηθούν οι παλιότεροι, σε τι χρησίμευε αυτό το ανεμούρι.
Όπως μου διηγήθηκε ο πατέρας μου, όταν ακόμη οι άνθρωποι θέριζαν και αλώνιζαν με τα ζώα, ακολουθούσε η διαδικασία του λυχνίσματος, για να χωρίσει ο καρπός από το άχυρο.
Το λύχνισμα όμως το ευννοούσε ο δισκός ή δυτικός, τουλάχιστον αυτό ίσχυε στο χωριό του πατέρα μου, το Μαγαρικάρι. Έτσι λοιπόν οι αγρότες εκείνης της εποχής, είχαν εφεύρει αυτό τον τρόπο, τοποθετώντας στην κάτω πλευρά του αλωνιού ένα αγκέλαμο, ο οποίος τους έδειχνε τη φορά του ανέμου. Μάλιστα για να μην κάθονται στον ήλιο και να περιμένουν πήγαιναν σ΄ένα σκιερό μέρος, απ΄όπου είχαν ορατότητα και άφηναν τον αγκέλαμο να κάνει τη δουλειά του!
Κείμενο-φωτογραφία: Αγγελική Λενακάκη