Το θεατρικό παιχνίδι είναι ένας τρόπος εκμάθησης βιωματικός, ο οποίος όμως ως παιχνίδι κάνει τη μάθηση ευχάριστη, δημιουργική και τα οφέλη φυσικά εκτός από τη μάθηση και την εμπέδωση γνώσεων είναι πολλά και σε πολλούς τομείς της ανάπτυξης των παιδιών.
Κινητικές δεξιότητες
Ένα παιδί που παίζει είτε ως “ηθοποιός” είτε χειρίζεται μια κούκλα μπαίνει στη διαδικασία να συγχρονίσει το σώμα του με το λόγο του, να κινηθεί ανάλογα με τα λόγια που θα πει και γενικότερα να εκφραστεί με το σώμα του. Μέσα από το σώμα του και τις κινήσεις του εκφράζει πληροφορίες, συναισθήματα και μαθαίνει να το ελέγχει και να το ορίζει (κιναισθητική νοημοσύνη). Επίσης, βοηθάει το παιδί να μάθει να κινείται μέσα σε οριοθετημένο χώρο (χωρική νοημοσύνη).
Ανάπτυξη λόγου
Μέσα από το θεατρικό παιχνίδι τα παιδιά αναπτύσσουν το λεξιλόγιό τους, μαθαίνουν να αφηγούνται μια ιστορία, να εκφράζουν τη σκέψη τους και τη φαντασία τους με προφορικό λόγο, αλλά και εξασκούνται στο να κατανοούν τον προφορικό λόγο του άλλου (γλωσσική νοημοσύνη). Πολύ σημαντικός επίσης είναι ο αυτοσχεδιασμός που χρειάζεται να γίνει ο οποίος εξασκεί στα παιδιά τη γλωσσική ετοιμότητα.
Συγκέντρωση – Μνήμη
Παίζοντας ένα ρόλο, ο μαθητής πρέπει να θυμηθεί – αν όχι ακριβή λόγια – την υπόθεση, τι πρέπει να πει, πώς πρέπει να κινηθεί, πού να σταθεί κλπ. Το παιχνίδι ρόλων, επίσης,βοηθάει ιδιαίτερα τα παιδιά με ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής & Υπερκινητικότητας) να συγκεντρωθούν κάνοντας κάτι ευχάριστο και δημιουργικό και να ελέγξουν την παρόρμησή τους.
Αυτοπεποίθηση – Αντίληψη του εαυτού (ενδοπροσωπική νοημοσύνη)
Το παιδί-ηθοποιός που εκτίθεται μπροστά στους συμμαθητές αποκτά αυτοπεποίθηση, εξοικειώνεται με την έκθεση σε κόσμο, γίνεται δυνατός και παύει να φοβάται ή να κρύβεται από τον μπροστινό του.
Φαντασία – Δημιουργικότητα – Κριτική ικανότητα
Σαφώς και το θέατρο και κάθε μορφή του αναπτύσσουν τη φαντασία και την κριτική σκέψη. Τα παιδιά κρίνουν αυτό που βλέπουν, το παρατηρούν, φαντάζονται πώς θα μπορούσαν οι ίδιοι να το αποτυπώσουν, τι θα μπορούσαν να δημιουργήσουν γύρω από αυτό.
Κοινωνικοποίηση – Επικοινωνία – Ενσυναίσθηση. (Διαπροσωπική νοημοσύνη)
Τα παιδιά που «ανεβάζουν μια παράσταση» οφείλουν να εργαστούν με ομαδικό πνεύμα, να συνεργαστούν σεβόμενοι τους υπόλοιπους και να αποδεχτούν την όποια ιδιαιτερότητα ή διαφορετικότητα του άλλου, ώστε όλοι ως ομάδα να ολοκληρώσουν την «αποστολή» με επιτυχία! Μέσα από αυτή τη διαδικασία ένα παιδί μαθαίνει να αντιλαμβάνεται τους άλλους, τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους, τη δική τους οπτική γωνία. Μαθαίνει να ακούει τους άλλους, να συνδιαλέγεται και να αλληλεπιδρά.
Το θεατρικό παιχνίδι, λοιπόν, μέσα στην τάξη είναι μια δραστηριότητα που ενισχύει την ανάπτυξη των περοσσοτέρων από τα είδη της νοημοσύνης, ενισχύει τη μάθηση και την εμπέδωση γνώσεων και ας μην ξεχνάμε ότι είναι μια δραστηριότητα που δημιουργεί δεσμούς ανάμεσα στους μαθητές αλλά και με το δάσκαλο!
Ο ρόλος του δασκάλου πρέπει να είναι αυτός του εμπνευστή, του εμψυχωτή και του κριτικού χωρίς να γίνεται υπέρμετρα απαιτητικός και έχοντας πάντα στο νου του πως η δραστηριότητα πρέπει πάντα να είναι ευχάριστη και ποτέ καταναγκαστική. Για να γίνει αυτό με επιτυχία, η δραστηριότητα πρέπει να λαμβάνει χώρα όταν τα παιδιά είναι ακόμα ξεκούραστα, μέσα σε συγκεκριμένο και όχι μεγάλο χρονικό διάστημα. Επίσης, η καλή οργάνωση του εκπαιδευτικού θα βοηθήσει να κυλήσει ομαλά η δραστηριότητα, χωρίς διακοπές και κωλύματα.
Όσο για τα μαθήματα στα οποία μπορεί ο εκπαιδευτικός να χρησιμοποιήσει το θεατρικό παιχνίδι ως εργαλείο διαδασκαλίας είναι πολλά – αν όχι όλα. Αρκεί να έχει φαντασία και όρεξη. Ιστορία, Ομηρικά Έπη, Μελέτη Περιβάλλοντος, Γλώσσα, Αρχαία, Λογοτεχνία…
Έλενα Ιωαννίδου
Φιλόλογος