Σκέφτεσαι υπερβολικα κάθε μικρό πράγμα που συμβαίνει στη ζωή σου.
Αναλύεις και εσύ με κάθε λεπτομέρεια και προσπαθείς να δώσεις νοημα.
Αντιλαμβάνεσαι δύο χρώματα, το άσπρο και το μαύρο. Δεν υπάρχει ενδιάμεσο χρώμα, όπως το γκρι…
Όλα στα άκρα! Και είναι στιγμές που η υπερβολική σκέψη σε διαλύει.
Όμως δεν μπορείς να σταματήσεις, δε μπορείς να ζήσεις χωρίς να προσπαθείς να βρεις απαντήσεις στις ερωτήσεις του μυαλού σου…
Και έρχεται η στιγμή όπου αντιλαμβάνεσαι τον ισχυρό δεσμό που έχεις δημιουργήσει με όλα.
Δεν έχεις “μισά” συναισθήματα.
Είτε ενδιαφέρεσαι, είτε αδιαφορείς.
Είτε αγαπάς, είτε μισείς.
Είτε είσαι χαρούμενος, είτε δυστυχισμένος.
Ένας υπερβολικός, αναλυτικός, νευρικός, συναισθηματικός, πολύ ρομαντικός άνθρωπος…
Αυτό είσαι;
Και μετά απογοητεύεσαι…καθώς δίνεις καθημερινά μια εσωτερική μάχη.
Λαχταράς τα πάντα στα άκρα και οι παρόντες της ζωής σου δε το ζουν με τον ίδιο τρόπο.
Μην απομονωθείς Ποτε!
Δώσε αυτό που έχεις στο βαθμό που το έχεις μέσα σου! Και ας μη σε καταλαβαίνουν, και ας σε παρεξηγούν.
Η ζωή θα σου δώσει αυτό που προσφέρεις αρκεί μέσα σε όλο αυτό το “πολύ” του εαυτού σου….
Να σέβεσαι.
Να εκτιμάς.
Να δίνεις χώρο και στις άλλες ζωές.
Μην κοιτάς μόνο τον εαυτό σου!
Χρυσή Δαμουλάκη