Ο κακός γείτονας, μια ατελείωτη δοκιμασία της καθημερινότητας
Μπορεί να πηγαίνει κάθε Κυριακή στην εκκλησία, να ανάβει κεριά και να λέει καλημέρα με το χαμόγελο… αλλά όταν γυρίζει σπίτι, μεταμορφώνεται…
Σε κάθε γειτονιά υπάρχει κάποιος που δυσκολεύεται να συμβιώσει με τους γύρω του. Είναι εκείνος που τον ενοχλούν όλα: η πόρτα του αυτοκινήτου όταν κλείνει, ο σκύλος που γαυγίζει, ακόμα και η μουσική μιας γιορτής που γίνεται μια φορά τον χρόνο. Αν μπορούσε, θα ζητούσε σιγή… διαρκείας!
Δεν είναι τυχαίο που ο λαός λέει: «Ο κακός χρόνος περνάει, ο κακός γείτονας δεν περνάει.» Γιατί η δύστροπη συμπεριφορά δεν είναι στιγμιαία, είναι στάση ζωής. Και όσο κι αν αλλάζουν οι εποχές, ο κακός γείτονας παραμένει ίδιος: έτοιμος για γκρίνια, καχυποψία και φασαρία.
Το πιο παράδοξο είναι ότι συχνά αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν “καλοί” προς τα έξω. Κάθε Κυριακή στην εκκλησία, κερί, εικόνες, προσευχές κι όμως, μόλις γυρίσουν σπίτι, βρίσκουν τρόπο να δηλητηριάσουν τη γειτονιά με την κακία τους. Εκεί ταιριάζει απόλυτα η παροιμία:
«Έχετε γεια γειτόνισσες, πάω να κοινωνήσω, κι άμα γυρίσω απ’ την εκκλησιά, έρχομαι να σας βρίσω.»
Η υποκρισία με άρωμα λιβάνι…
Οι παλιοί ήξεραν τι έλεγαν: «Κλείδωνε καλά το σπίτι σου, να μην κάνεις κλέφτη το γείτονά σου.» Όχι μόνο για να προστατέψεις τα υπάρχοντά σου, αλλά και για να κρατήσεις όρια, να μη δίνεις αφορμές σε όσους ψάχνουν ευκαιρία να προκαλέσουν ένταση.
Κι όμως, η καλή γειτονιά είναι θησαυρός. «Η καλή γειτονιά αξίζει και από το σπίτι πιο πολλά.» Ένας καλοσυνάτος άνθρωπος δίπλα σου, ένα “καλημέρα” που βγαίνει απ’ την καρδιά, ένα χαμόγελο, αυτά κάνουν τη διαφορά.